Η Φιλία που Τελείωσε        Γιατι πρέπει να φταίει πάντα κάποιος ? 

Κάποιες φορές, η ζωή σε χτυπάει και σε βάζει να κάνεις απολογισμό για τα πάντα γύρω σου. Και μία από αυτές τις φορές, έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι μια φιλία που κάποτε ήταν σημαντική για σένα, τώρα είναι απλά… τελειωμένη. 

Και το χειρότερο; 

Δεν φταίει πάντα κάποιος. Δεν είναι πάντα το λάθος του άλλου ή το δικό σου. Μερικές φορές, απλά τελειώνει, γιατί απλά δεν έχεις πια τίποτα κοινό με τον άλλον. Το κοινό ενδιαφέρον, οι ίδιες αξίες, οι ίδιες στιγμές – όλα αυτά που κάποτε σας ένωναν, ξαφνικά εξαφανίζονται και μένει μόνο το κενό.

Το θέμα είναι, το ξέρεις ότι οι φιλίες δεν είναι για πάντα, έτσι δεν είναι; Κι ας το παίζουμε όλοι «ο καλύτερος φίλος» στα δύσκολα, στην πραγματικότητα δεν είμαστε όλοι έτοιμοι να αντέξουμε την αλήθεια. Όταν τα πράγματα γίνονται σκούρα, φαίνεται αμέσως ποιος είναι δίπλα σου και ποιος εξαφανίζεται. Η φιλία στον καιρό της ανάγκης δείχνει την πραγματική της αξία. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το χειρότερο δεν είναι ότι βλέπεις ποιος φεύγει, αλλά το ότι βλέπεις πώς φεύγει. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον για την απόφαση του να τραβήξει μια γραμμή και να απομακρυνθεί. Στην τελική, ίσως κι εκείνος να περνάει μια δυσκολία, αλλά δεν θέλει να μοιραστεί τη δυστυχία του μαζί σου. Ίσως έχει πια βαρεθεί τις «στοιχειωμένες» σχέσεις. Και εσύ, δεν το βλέπεις, δεν το καταλαβαίνεις, γιατί δεν είσαι πια το σημείο αναφοράς του. Και δεν σε θέλει κοντά του.

Ξέρεις, είναι εύκολο να κατηγορήσεις. Πολύ εύκολο. Να πεις «Εκείνος φταίει. Εκείνος άλλαξε, εκείνος δεν προσπάθησε, εκείνος δεν μου έδωσε σημασία». Μπορεί και να φταίει. Μπορεί και όχι. Αλλά μήπως το πρόβλημα δεν είναι εκεί; Μήπως το πρόβλημα είμαστε εμείς, που πιστεύουμε ότι η φιλία είναι μια διαρκής διαδικασία; Μήπως το πρόβλημα είναι ότι πιστεύουμε ότι οι σχέσεις δεν τελειώνουν ποτέ, ακόμα και όταν δεν έχουν πια λόγο να συνεχιστούν;

Το πιο απλό πράγμα που μπορείς να κάνεις σε αυτήν την περίπτωση είναι να αναγνωρίσεις ότι η φιλία δεν ήταν για πάντα. Δεν ήταν. Και το τέλος της δεν σημαίνει ότι κάτι πήγε στραβά ή ότι δεν άξιζε. Σημαίνει απλά ότι κάποια πράγματα δεν είναι για πάντα. Αφήνεις πίσω σου τις κατηγορίες και τις δικαιολογίες και αναγνωρίζεις ότι ήρθατε και φύγατε. Και όλα καλά, δεν χρειάζεται να γυρίσεις τον χρόνο πίσω. Ούτε να εκδικηθείς, ούτε να κατηγορήσεις, ούτε να κάνεις τον άλλο τον κακό της υπόθεσης. Δεν έχει νόημα να λες κάτι άσχημο για εκείνον, γιατί στην πραγματικότητα, για ποιο λόγο; Τι κερδίζεις; Τις κακίες; Το μόνο που καταφέρνεις είναι να γεμίζεις την ψυχή σου με δηλητήριο. Και, για ποιο λόγο; Για κάτι που πλέον δεν έχει σημασία.

Αλήθεια, όσο κι αν η καρδιά σου ζητάει να πεις «Δεν τον συγχωρώ» ή «Φταίει εκείνος που δεν με κατάλαβε», το μόνο που καταφέρνεις είναι να μένεις καρφωμένος σε κάτι που έχει τελειώσει. Το πρόβλημα δεν είναι ο άλλος, το πρόβλημα είναι ότι δεν θες να παραδεχτείς ότι όλα έχουν την ώρα τους και τη θέση τους. Δεν σημαίνει ότι έκανες λάθος, δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούσες τον άλλον. Σημαίνει απλά ότι η φιλία έφτασε στο τέλος της, όπως όλα στη ζωή. Ζήσατε ό,τι ζήσατε, και δεν χρειάζεται να πειραματιστείτε ξανά με την ιδέα του «όλα ή τίποτα». Ο καθένας προχωράει τη ζωή του όπως μπορεί και ξέρει. Χωρίς φωνές, χωρίς χτυπήματα κάτω από τη ζώνη. Ζήσατε μαζί, τώρα ζείτε χώρια.

Είναι καιρός να καταλάβεις κάτι πολύ απλό: η ζωή δεν είναι μια ατελείωτη επανάληψη. Δεν γυρνάς στον χρόνο για να προσπαθήσεις ξανά με κάτι που έχει φύγει. Και αν, για κάποιο λόγο, αυτό που μένει είναι μια κακή γεύση ή ένα αίσθημα ανεκπλήρωτου, τότε είναι καλύτερα να την αφήσεις και να προχωρήσεις. Γιατί, η ζωή είναι πολύ μικρή για να την αναλώνεις σε παλιές ιστορίες και καταστάσεις που δεν προσφέρουν τίποτα πια. Και στην τελική, ό,τι καλό είχε η φιλία, μένει μέσα σου. Το υπόλοιπο απλά φεύγει.

Άφησέ το, λοιπόν. 

Ζήστε ό,τι έζησες και άφησέ το να φύγει. Η ζωή συνεχίζεται. 

Και δεν χρειάζεται να κρατάς το βάρος του παρελθόντος, για να κάνεις χώρο για το μέλλον. 😉

πηγή : Ειρήνη Παπαδοπούλου